Έκθεση: Δωρεάν βοήθημα με σχεδιαγράμματα για όλα τα θέματα

Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα βοηθήματα που κυκλοφορούν από το Δήμο Χλοπτσιούδη και μάλιστα δωρεάν. Περιλαμβάνει θέματα κατάλληλα για ενασχόληση καθώς και τα επιχειρήματα που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξή και ανάλυσή τους με τη μορφή σχεδιαγράμματος.
Για το βοήθημα κάντε κλικ εδώ!

Ομιλία στην τάξη: Μάρσαλ Μακ Λούαν (αντίστοιχο κείμενο στο σχολικό βιβλίο)

Εάν θέλετε ολόκληρη την παρουσίαση σε μορφή powerpoint (.pptx) επικοινωνήστε μαζί μου.

Για την παρουσίαση κάντε κλικ εδώ!

Ερευνητική Εργασία: Τέρατα του Υγρού Στοιχείου (Β' Τετράμηνο)

Αυτή είναι η Ερευνητική Εργασία που κάναμε στο Β' Τετράμηνο της χρονιάς με θέμα τα "Τέρατα του Υγρού Στοιχείου" στη θεματική ενότητα Μυθικά Πλάσματα. 
Εάν θέλετε την εργασία σε γραπτή και πλήρη μορφή επικοινωνήστε μαζί μου.

Ερευνητική Εργασία: Οι Νάνοι (Α' Τετράμηνο)

Στην παρακάτω διεύθυνση βρίσκεται η εργασία. Εάν τη θέλετε σε μορφή powerpoint (.ppt) επικοινωνήστε μαζί μου για να σας τη στείλω με όλα τα εφέ, τις εναλλαγές των διαφανειών και το σχεδιασμό.
http://www.slideshare.net/lovelystavy/ss-37152382

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας: Η θέση των δύο φύλων (μέσα από τα κείμενα που διδάσκονται)

Θέμα: Με βάση τα κείμενα που είδαμε να γράψετε ένα άρθρο για τη σχολική εφημερίδα σχετικά με τη: α) θέση των δύο φύλων σε παλαιότερες εποχές
     β) τη γνώμη σας για τη θέση αυτή

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

            Παρ’ όλο  που σήμερα η ισότητα των δύο φύλων έχει κατοχυρωθεί με νόμους, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ίσχυε, αλλά θεωρούνταν και ως κάτι υπερβολικό για τις αντιλήψεις που επικρατούσαν στην Ελλάδα μέχρι και τα μέσα του εικοστού αιώνα. Η αντιφατικότητα αυτή, λοιπόν, του τότε και του τώρα, επιβεβαιώνεται και από την πρώιμη νεοελληνική λογοτεχνία, μέσω της οποίας αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τον τρόπο ζωής των δύο φύλων σε μία σαφώς ανδροκρατούμενη κοινωνία.

            Συγκεκριμένα, η ζωή της γυναίκας στις παλαιότερες εποχές θα μπορούσε κάλλιστα να χωριστεί σε δύο στάδια.

            Το πρώτο στάδιο αφορά τη ζωή της πριν το γάμο και τον τρόπο συμβίωσης της με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Μέχρι να παντρευτεί, η υποταγή στον πατέρα ή, σε περίπτωση που δεν υπάρχει στο μεγαλύτερο ανδρικό πρόσωπο της οικογένειας είναι αυτονόητη. Η κόρη δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει μόνη της για κανένα θέμα, ακόμα και αν αυτό είναι εντελώς ασήμαντο. Επιπλέον, για να μπορέσει να διατηρήσει την αγνότητά της και να μην πέσει θύμα κοινωνικών σχολιασμών λόγω «απρεπούς» συμπεριφοράς, δεν έχει καμία επαφή με τον κόσμο που βρίσκεται πέρα από τα σύνορα του οικογενειακού της περιβάλλοντος, καθώς είναι αναγκασμένη να περιορίζεται στην εξοικείωση με τα οικοκυρικά θέματα. Το γεγονός ότι σκοπός της ζωής της είναι ο γάμος, σημαίνει ότι μέχρι να φτάσει στην κατάλληλη ηλικία για να παντρευτεί, θα πρέπει να περάσει από «ειδική εκπαίδευση» σχετικά με τη διοίκηση και οργάνωση ενός νοικοκυριού. Δασκάλα της δεν είναι άλλη παρά η ίδια της η μητέρα. Παράλληλα με αυτά, οφείλει να εργάζεται ως αντάλλαγμα για την προίκα που θα της εξασφαλίσουν μελλοντικά οι γονείς της. Συνεπώς, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καμιά συμμετοχή της γυναίκας στο δημόσιο βίο.

            Το δεύτερο στάδιο της ζωής μίας γυναίκας αποτελείται από τα χρόνια του έγγαμου βίου της. Σ’ αυτήν την περίοδο της ζωής της υποτάσσεται στον άνδρα της και τη θέλησή του. Φυσικά η επιλογή του άνδρα γίνεται με προξενιό και χωρίς τη συγκατάθεση της νύφης. Ο γάμος άλλωστε αποτελεί κυρίως οικονομική και όχι συναισθηματική υπόθεση. Έτσι, μετά την όλη διαδικασία του γάμου ακολουθεί η δημιουργία οικογένειας. Η γέννηση κοριτσιού θεωρούνταν από την πλειοψηφία ως τεράστια αποτυχία, επειδή έπρεπε να διασφαλιστεί με κάποιον τρόπο η προίκα του κοριτσιού, εάν ένα καλό μέλλον ήταν επιθυμητό. Επίσης, τα καθήκοντα μίας παντρεμένης γυναίκας αφορούν όχι μόνο την ανατροφή των παιδιών αλλά και την οργάνωση του σπιτιού. Σημαντικό είναι ότι η θρησκεία παίζει σχεδόν καταλυτικό ρόλο στη ζωή των γυναικών και η συμβολή της είναι κυρίαρχη όταν απαιτείται η λήψη κάποιας απόφασης.

            Όσον αφορά τη θέση του άνδρα στο πέρασμα των χρόνων, παραμένει σχετικά σταθερή. Είναι ο αρχηγός της οικογένειας και αυτός που παίρνει τις αποφάσεις. Ακόμα, εξασφαλίζει τα απαραίτητα χρήματα στην οικογένειά του με την εργασία του είτε σε προσωπική του ιδιοκτησία είτε σε ξένη. Επομένως, είναι και αυτός που είναι υπεύθυνος για τις εξωτερικές υποθέσεις του σπιτιού. Επιπρόσθετα, η έντονη αίσθηση της τιμής και της αξιοπρέπειας διακρίνεται σε κάθε ανδρική προσωπικότητα.

            Προσωπικά πιστεύω ότι εκείνη η κοινωνία λειτουργούσε ναι μεν πιο οργανωμένα, αλλά παρ’ όλ’ αυτά δεν έπαυε να είναι αρνητική και να επιβιώνει εις βάρος των γυναικών. Ακόμα και οι εξαιρέσεις των γυναικών που προσπάθησαν να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση και να εγκαθιδρύσουν νέους τρόπους αντίληψης, κατέληξαν υποτιμημένες και αποστασιοποιημένες από την υπόλοιπη κοινωνία. Η πλειοψηφία των γυναικών όμως δεχόταν ατάραχη την υποταγή της χωρίς να διεκδικεί  κάτι περισσότερο, πράγμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί αναμενόμενο για τα δεδομένα της εποχής.

            Πάντως, «κάλλιο αργά παρά ποτέ», που λέει και η παροιμία. Μπορεί μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες οι γυναίκες να ένιωθαν μειονεκτικά κάτω από την ανδρική κυριαρχία, πλέον όμως έχουν αρχίσει να χαράζουν μία νέα πορεία σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

Βενιώτη Σταυρούλα,

Μαθήτρια Α’ Λυκείου ΓΕΛ Αγ. Γεωργίου

(14.01.2014)

Έκθεση: Χάσμα Γενεών

Θέμα: Γράψτε ένα γράμμα σε ένα φίλο σας ο οποίος αντιμετωπίζει το λεγόμενο χάσμα γενεών στην οικογένειά του, αναλύοντας τα αίτια του χάσματος και το πώς ο διάλογος μπορεί να συμβάλει στο να γεφυρωθεί.

Ασπροβάλτα, 04.11.2013

Φίλη μου Μαρία,

            Αν και χάρηκα που μου έγραψες, στενοχωρήθηκα, όταν διάβασα ότι αντιμετωπίζεις προβλήματα με τους γονείς σου. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι κάτι που πρέπει να σε παίρνει από κάτω. Άλλωστε, όλοι μας περνάμε από αυτό το στάδιο, εφόσον υπάρχει το λεγόμενο χάσμα γενεών.

            Χάσμα μεταξύ των γενεών μπορεί να θεωρηθεί το πνευματικό συνήθως  «κενό» ανάμεσα σε νέους και ηλικιωμένους. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μη μπορώντας, ή ακόμα χειρότερα μη θέλοντας, να ακολουθήσουν τις εξελίξεις αδυνατούν να καταλάβουν και να εξηγήσουν καταστάσεις που για τους νεότερους θεωρούνται αυτονόητες.

            Συγκεκριμένα, οι κοινωνικές εξελίξεις σήμερα γίνονται με πολύ πιο γοργούς ρυθμούς απ’ ότι θα συνέβαιναν πριν από κάποια χρόνια. Καθημερινά, ο τρόπος ζωής μας αλλάζει, πράγμα στο οποίο δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα οι γονείς μας, αφού δεν τους είναι οικείο. Για παράδειγμα, ενώ αυτοί μεγάλωσαν με περιορισμούς και στερήσεις, εμείς επιθυμούμε όλο και περισσότερα αγαθά για να νιώθουμε πληρότητα. Πολλές φορές οι αντιπαραθέσεις που έχουμε με τους γονείς μας μας φαίνονται ίσως υπερβολικές και ανούσιες. Στην πραγματικότητα όμως στα αυτιά των μεγαλύτερων κάτι φυσιολογικό για εμάς φαντάζει εξωπραγματικό σε αυτούς.

            Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις αιτία για το χάσμα γενεών είναι η τεχνολογία, η οποία εξελίσσεται σχεδόν με ταχύτητα φωτός. Το γεγονός ότι μέσα σε μία, άντε το πολύ δύο δεκαετίες, φτάσαμε από την επικοινωνία με τηλεγραφήματα στην επικοινωνία μέσω διαδικτύου είναι κάτι ασύλληπτο για έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος δεν είχε καμία επαφή με το θέμα αυτό. Κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, οθόνες υψηλής ευκρίνειας και άλλα τόσα τεχνολογικά επιτεύγματα αποτελούν τον τρόπο ζωής μας. Οπότε για σκέψου… Πώς είναι δυνατόν οι γονείς μας –που δεν πίστευαν ποτέ πως θα συνέβαιναν τέτοιες ραγδαίες καινοτομίες στον ψηφιακό κόσμο-να τις θεωρήσουν φυσιολογικές και να τις προσπεράσουν έτσι απλά; Εμένα μου φαίνεται αδύνατο.

            Αλλά το πιο σημαντικό αίτιο για αυτήν τη γενική ασυνεννοησία που επικρατεί είναι ο ίδιος ο τρόπος σκέψης μας. Είμαστε η γενιά που σκέφτεται το παρόν και το μέλλον και αδιαφορεί πλήρως για το παρελθόν. Πολλοί έχουν πει ότι στον εγκέφαλό μας λαμβάνει διαρκώς χώρα μία έκρηξη ιδεών, που μας προκαλεί έμφυτα και ασυνείδητα την ανάγκη να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Αντίθετα, οι μεγαλύτεροι δεν ενδιαφέρονται τόσο για το μέλλον όσο για το παρελθόν. Αναπολώντας τα χρόνια της νιότης τους, νοσταλγούν την εφηβική τους ζωή και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ήταν η ιδανική. Έτσι, θέλοντας να ξαναζήσουν τα ανέμελα χρόνια τους αρνούνται να δουν καθαρά το μέλλον και συνεπώς να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις επιλογές των παιδιών τους.

            Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιμετωπιστεί το χάσμα γενεών, ο σημαντικότερος από τους οποίους είναι ο διάλογος, που, αν γίνει σωστά, δε θα οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και αντιπαραθέσεις.

            Για να συμβεί αυτό, λοιπόν, πρέπει να πληρούνται κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις. Αρχικά, ο διάλογος πρέπει να γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτό σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να εκφράσουν την άποψη τους χωρίς να ασκούν κριτική στις υπόλοιπες. Επομένως, η συζήτηση με τους γονείς πρέπει να γίνεται με τη συγκατάθεση όλων, ώστε να μην καταλήγει σε μονόλογο –όπως τις περισσότερες φορές. Φυσικά, όλες οι απόψεις έχουν θετικά και αρνητικά, τα οποία όμως δεν πρέπει να εκφράζουμε μειώνοντας τους άλλους ομιλητές, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει λόγος.

            Επίσης, ο σωστός διάλογος πρέπει να είναι οργανωμένος. Το να διακόπτεις, ή να σε διακόπτουν, ενώ μιλάς, δεν είναι καθόλου ευγενικό και μπορεί να επιφέρει συγκρούσεις και ανεπιθύμητες παρεξηγήσεις. Ο καθένας μπορεί να πάρει το λόγο μόνο όταν ο άλλος του το επιτρέψει. Έτσι, θα επικρατεί ένας ήπιος και ψύχραιμος τόνος. Όπως καταλαβαίνεις, και είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το επιβεβαιώσεις και με προσωπικές σου εμπειρίες, το να φωνάζεις  ενώ μιλάς μπορεί να οδηγήσει σε καυγά, αλλά ποτέ μα ποτέ σε κάποιο συμβιβασμό.

            Τέλος, ένας καλοπροαίρετος διάλογος είναι το ιδανικότερο. Η συζήτηση είναι προτιμότερο να γίνεται για να ανταλλάσσονται ιδέες και μέσα από τη σύγκριση να φτάνουμε στο συμπέρασμα. Οπότε ο διάλογος δεν αποτελεί τρόπο για να επιβάλει κάποιος την άποψή του είναι δεν είναι σωστή και να καταλήξει σε ένα εικονικό συμπέρασμα το οποίο θα επιβάλει και πάλι στους συνομιλητές του. Συνεπώς, το κίνητρο για το διάλογο θα πρέπει να είναι η επιθυμία για κατάληξη σε ένα ομόφωνο συμπέρασμα.

            Πιστεύω να σε βοήθησα με τα παραπάνω και να καταφέρετε τόσο εσύ όσο και οι γονείς σου να δημιουργήσετε το κατάλληλο κλίμα για να ευδοκιμήσει ο σωστός διάλογος. Και πού ξέρεις; Μπορεί να είναι η αρχή για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ σας!

Πολλά φιλιά,

η φίλη σου Σταυρούλα

Βενιώτη Σταυρούλα,

Μαθήτρια Α’ Λυκείου ΓΕΛ Αγ. Γεωργίου

Έκθεση: Η γλώσσα των νέων

Θέμα: Οι συνέπειες της γλώσσας των νέων στην κοινωνία και τρόποι αντιμετώπισής τους.

Η «γλώσσα των νέων» ξαναχτυπά

            Κάθε γενιά έχει τη γλώσσα της. Και κάθε γλώσσα είναι προσαρμοσμένη  με βάση τα διεθνή πρότυπα της εποχής. Κυρίως οι έφηβοι έχουν σχηματίσει τη δικιά τους διάλεκτο, τη λεγόμενη «γλώσσα των νέων», με προσθήκες ξένων λέξεων ή ενώσεις ελληνικών. Φυσικά, αυτή η κατάσταση αποτελεί θέμα συζήτησης, καθώς οι επιρροές της στην ελληνική κοινωνία ολοένα και πληθαίνουν.

            Συγκεκριμένα, μέσω της υπερβολικής προβολής μη εγχώριων κοινωνιών, από τα Μ.Μ.Ε., οι νέοι παίρνουν και αυτοί μέρος στην παγκοσμιοποίηση. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν κοινές λέξεις ή φράσεις σε όλες τις γλώσσες. Παρ’ όλ’ αυτά, όταν στον προφορικό λόγο ξεπερνούν τις λέξεις της μητρικής γλώσσας, τότε υφίσταται απώλεια της κοινωνικής ταυτότητας του κάθε λαού. Όλοι οι πολιτισμοί και οι ιδιαιτερότητες του κάθε έθνους παραγκωνίζονται και τη θέση τους παίρνουν οι κοινότυπες αντιλήψεις (κυρίως της αγγλικής γλώσσας). Συνεπώς, αν και  η παγκοσμιοποίηση θεωρείται κάτι θετικό, στο θέμα των γλωσσών και διαλέκτων δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συμβάλλει στην ακόμα πιο περιορισμένη χρήση τους.

            Επιπλέον, οι νέες αυτές γλώσσες, κάνουν θραύση ιδίως στις παρέες των νέων. Οι παλαιότεροι, δηλαδή οι γονείς και οι παππούδες, όμως, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την καθ’ εαυτού ελληνική γλώσσα, πράγμα που τους οδηγεί στη χρήση λεξικού για την κατανόηση της «γλώσσας των νέων». Αν και γίνεται προσπάθεια και από τις δύο πλευρές για τη χρήση κοινής γλώσσας, αυτό δεν πετυχαίνει πάντα. Έτσι, μετά την τεχνολογική επανάσταση, που άφησε πίσω της τους συμβατούς τρόπους ζωής, έρχεται η «γλωσσική επανάσταση» με αποτέλεσμα το χάσμα των γενεών να μην μπορεί να γεφυρωθεί. Σε λίγα χρόνια, είναι προφανές ότι η επικοινωνία μεταξύ παιδιών και γονέων θα γίνεται με δυσκολία. Τόσο η κοινωνία όσο και η οικογένεια αλλοιώνονται με γοργούς ρυθμούς και δέχονται τις επιρροές άλλων πιο «χάι» κοινωνιών.

            Πάντα όμως υπάρχει μία ελπίδα για να αλλάξει η κατάσταση. Μπορεί αρκετές γλωσσικές αλλαγές να είναι αναπόφευκτες, αλλά η κατάσταση-στο μεγαλύτερο ποσοστό της τουλάχιστον- μπορεί να ανατραπεί. Αρχικά, στα πλαίσια του σχολείου θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος και η αξία της ελληνικής γλώσσας. Ειδικότερα, οι μαθητές θα πρέπει να εφοδιαστούν με τον πλούτο της γλώσσας μας, έτσι ώστε, όταν φτάσουν στην ηλικία της «γλωσσικής μετάλλαξης», να έχουν την κριτική ικανότητα να αποφεύγουν κάθε είδους επιρροή. Η σωστή παρουσίαση της χρησιμότητας και των δυνατοτήτων που παρέχει η ελληνική γλώσσα όχι μόνο θα συνεισφέρουν στη γρηγορότερη εκμάθηση και χρήση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της, αλλά και θα βοηθήσουν τους μαθητές να αγαπήσουν τη γλώσσα τους και να νιώθουν περήφανοι που μπορούν και εκφράζονται μέσω αυτής. Έτσι, θα αποκτήσουν την πεποίθηση ότι δε χρειάζονται ξενόγλωσσες παρεμβολές για να ολοκληρώσουν το λόγο τους.

            Επιπρόσθετα, η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο στην προώθηση της χρήσης της ελληνικής γλώσσας. Εφόσον οι γονείς γνωρίζουν την αξία της, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, θα είναι τέτοιος ώστε να καλλιεργήσουν αυτήν την άποψη και στην επόμενη γενιά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα απαγορεύσουν την εκμάθηση άλλων γλωσσών. Η γλωσσομάθεια φυσικά και αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της μόρφωσης όταν χρησιμεύει στη διεύρυνση των γνώσεων και συμβάλλει στην εγγύηση του μέλλοντος. Για αυτό, και δεν αποτελεί μέρος των αρνητικών επιδράσεων της νέας γλώσσας. Οπότε, η οικογένεια θα βάλει τα πρώτα σκαλοπάτια για την ενίσχυση της χρήσης της μητρικής γλώσσας.

            Τέλος, μέσα από πρότυπα που προβάλλει η κοινωνία, οι περισσότεροι νέοι αποκτούν την ανάγκη για ταύτιση ή μίμηση με αυτά. Αυτό δε θα ήταν πρόβλημα, αν η προβολή ήταν εγχώριων ειδώλων. Δυστυχώς, λόγω της παγκοσμιοποίησης η κοινωνία παρεκκλίνει και καταλήγει να προβάλλει διεθνείς επιτυχημένους, στα μάτια των νέων, ανθρώπους, είτε αυτοί αποτελούν αστέρια του κινηματογράφου είτε βασιλιάδες των διάφορων μουσικών ρευμάτων. Είναι εμφανές ότι οι νέοι επηρεασμένοι από τις ξένες διασημότητες, ακολουθούν τον τρόπο ζωής που έχουν οι συνομήλικοι τους στις ξένες αυτές χώρες. Εάν, λοιπόν, η κοινωνία επανέλθει στα προηγούμενα στάδια των προτύπων, τότε σίγουρα θα υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

            Εν κατακλείδι, η «γλώσσα των νέων» έχει αρχίσει να αλλοιώνει τον τρόπο έκφρασης μας. Παρ’ όλ’ αυτά όμως, εάν εφαρμοστούν τα κατάλληλα μέτρα η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και η ελληνική γλώσσα να αποκτήσει και πάλι τους «οπαδούς» της.

Ασπροβάλτα, 22.10.2013

Βενιώτη Σταυρούλα,

Μαθήτρια Α’ Λυκείου ΓΕΛ Αγ. Γεωργίου

Λίγα Λόγια για Μένα

Γεια σας! Ονομάζομαι Σταυρούλα και φέτος τελείωσα την Α' Λυκείου του ΓΕΛ Αγ. Γεωργίου. Όπως πιθανώς καταλάβατε, έδωσα εξετάσεις με το καινούριο σύστημα (τράπεζα θεμάτων) και έβγαλα γενικό μέσο όρο 19,4. Μετά από αυτήν την κουραστική -με πολλές έννοιες- χρονιά, αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το blog για να βοηθήσω τους επόμενους αναρτώντας διάφορες ασκήσεις από μαθήματα της Α'Λυκείου.
Το κάνω αυτό κυρίως γιατί πιστεύω ότι σε πολλά πράγματα το διαδίκτυο παρουσιάζει ελλείψεις στη συγχώνευση του πλήθους των πληροφοριών. Ως μαθήτρια κουράστηκα πολύ στην αναζήτηση πληροφοριών που ήταν διάσπαρτες και πάντα κατέληγα να κάνω μόνη μου τη σύγκριση των δεδομένων -ίσως για πολλούς αυτό να είναι το ζητούμενο- αλλά για αυτούς που δεν είναι θα ήθελα να τους βοηθήσω όσο μπορώ.
Οι εργασίες που θα ανεβάσω είναι το αποτέλεσμα παρόμοιων συγκεντρώσεων πληροφοριών και ελπίζω να σας φανούν χρήσιμες!!!
Θα χαρώ πολύ να λάβω μηνύματά σας σε περίπτωση που θέλετε να ανεβάσω κάτι που επιθυμείτε! Μπορείτε να μου στείλετε το mail σας στην διεύθυνση: svenioti@gmail.com