Έκθεση: Η γλώσσα των νέων

Θέμα: Οι συνέπειες της γλώσσας των νέων στην κοινωνία και τρόποι αντιμετώπισής τους.

Η «γλώσσα των νέων» ξαναχτυπά

            Κάθε γενιά έχει τη γλώσσα της. Και κάθε γλώσσα είναι προσαρμοσμένη  με βάση τα διεθνή πρότυπα της εποχής. Κυρίως οι έφηβοι έχουν σχηματίσει τη δικιά τους διάλεκτο, τη λεγόμενη «γλώσσα των νέων», με προσθήκες ξένων λέξεων ή ενώσεις ελληνικών. Φυσικά, αυτή η κατάσταση αποτελεί θέμα συζήτησης, καθώς οι επιρροές της στην ελληνική κοινωνία ολοένα και πληθαίνουν.

            Συγκεκριμένα, μέσω της υπερβολικής προβολής μη εγχώριων κοινωνιών, από τα Μ.Μ.Ε., οι νέοι παίρνουν και αυτοί μέρος στην παγκοσμιοποίηση. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν κοινές λέξεις ή φράσεις σε όλες τις γλώσσες. Παρ’ όλ’ αυτά, όταν στον προφορικό λόγο ξεπερνούν τις λέξεις της μητρικής γλώσσας, τότε υφίσταται απώλεια της κοινωνικής ταυτότητας του κάθε λαού. Όλοι οι πολιτισμοί και οι ιδιαιτερότητες του κάθε έθνους παραγκωνίζονται και τη θέση τους παίρνουν οι κοινότυπες αντιλήψεις (κυρίως της αγγλικής γλώσσας). Συνεπώς, αν και  η παγκοσμιοποίηση θεωρείται κάτι θετικό, στο θέμα των γλωσσών και διαλέκτων δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συμβάλλει στην ακόμα πιο περιορισμένη χρήση τους.

            Επιπλέον, οι νέες αυτές γλώσσες, κάνουν θραύση ιδίως στις παρέες των νέων. Οι παλαιότεροι, δηλαδή οι γονείς και οι παππούδες, όμως, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την καθ’ εαυτού ελληνική γλώσσα, πράγμα που τους οδηγεί στη χρήση λεξικού για την κατανόηση της «γλώσσας των νέων». Αν και γίνεται προσπάθεια και από τις δύο πλευρές για τη χρήση κοινής γλώσσας, αυτό δεν πετυχαίνει πάντα. Έτσι, μετά την τεχνολογική επανάσταση, που άφησε πίσω της τους συμβατούς τρόπους ζωής, έρχεται η «γλωσσική επανάσταση» με αποτέλεσμα το χάσμα των γενεών να μην μπορεί να γεφυρωθεί. Σε λίγα χρόνια, είναι προφανές ότι η επικοινωνία μεταξύ παιδιών και γονέων θα γίνεται με δυσκολία. Τόσο η κοινωνία όσο και η οικογένεια αλλοιώνονται με γοργούς ρυθμούς και δέχονται τις επιρροές άλλων πιο «χάι» κοινωνιών.

            Πάντα όμως υπάρχει μία ελπίδα για να αλλάξει η κατάσταση. Μπορεί αρκετές γλωσσικές αλλαγές να είναι αναπόφευκτες, αλλά η κατάσταση-στο μεγαλύτερο ποσοστό της τουλάχιστον- μπορεί να ανατραπεί. Αρχικά, στα πλαίσια του σχολείου θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος και η αξία της ελληνικής γλώσσας. Ειδικότερα, οι μαθητές θα πρέπει να εφοδιαστούν με τον πλούτο της γλώσσας μας, έτσι ώστε, όταν φτάσουν στην ηλικία της «γλωσσικής μετάλλαξης», να έχουν την κριτική ικανότητα να αποφεύγουν κάθε είδους επιρροή. Η σωστή παρουσίαση της χρησιμότητας και των δυνατοτήτων που παρέχει η ελληνική γλώσσα όχι μόνο θα συνεισφέρουν στη γρηγορότερη εκμάθηση και χρήση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της, αλλά και θα βοηθήσουν τους μαθητές να αγαπήσουν τη γλώσσα τους και να νιώθουν περήφανοι που μπορούν και εκφράζονται μέσω αυτής. Έτσι, θα αποκτήσουν την πεποίθηση ότι δε χρειάζονται ξενόγλωσσες παρεμβολές για να ολοκληρώσουν το λόγο τους.

            Επιπρόσθετα, η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο στην προώθηση της χρήσης της ελληνικής γλώσσας. Εφόσον οι γονείς γνωρίζουν την αξία της, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, θα είναι τέτοιος ώστε να καλλιεργήσουν αυτήν την άποψη και στην επόμενη γενιά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα απαγορεύσουν την εκμάθηση άλλων γλωσσών. Η γλωσσομάθεια φυσικά και αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της μόρφωσης όταν χρησιμεύει στη διεύρυνση των γνώσεων και συμβάλλει στην εγγύηση του μέλλοντος. Για αυτό, και δεν αποτελεί μέρος των αρνητικών επιδράσεων της νέας γλώσσας. Οπότε, η οικογένεια θα βάλει τα πρώτα σκαλοπάτια για την ενίσχυση της χρήσης της μητρικής γλώσσας.

            Τέλος, μέσα από πρότυπα που προβάλλει η κοινωνία, οι περισσότεροι νέοι αποκτούν την ανάγκη για ταύτιση ή μίμηση με αυτά. Αυτό δε θα ήταν πρόβλημα, αν η προβολή ήταν εγχώριων ειδώλων. Δυστυχώς, λόγω της παγκοσμιοποίησης η κοινωνία παρεκκλίνει και καταλήγει να προβάλλει διεθνείς επιτυχημένους, στα μάτια των νέων, ανθρώπους, είτε αυτοί αποτελούν αστέρια του κινηματογράφου είτε βασιλιάδες των διάφορων μουσικών ρευμάτων. Είναι εμφανές ότι οι νέοι επηρεασμένοι από τις ξένες διασημότητες, ακολουθούν τον τρόπο ζωής που έχουν οι συνομήλικοι τους στις ξένες αυτές χώρες. Εάν, λοιπόν, η κοινωνία επανέλθει στα προηγούμενα στάδια των προτύπων, τότε σίγουρα θα υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

            Εν κατακλείδι, η «γλώσσα των νέων» έχει αρχίσει να αλλοιώνει τον τρόπο έκφρασης μας. Παρ’ όλ’ αυτά όμως, εάν εφαρμοστούν τα κατάλληλα μέτρα η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και η ελληνική γλώσσα να αποκτήσει και πάλι τους «οπαδούς» της.

Ασπροβάλτα, 22.10.2013

Βενιώτη Σταυρούλα,

Μαθήτρια Α’ Λυκείου ΓΕΛ Αγ. Γεωργίου